4 november 2025
Anita kreeg twee keer een trombosebeen na een lange vlucht
‘Ik was me totaal niet bewust van de risico’s op trombose bij lange vluchten.’
Anita Dijk-Joustra (73) vloog jarenlang zorgeloos de wereld rond met haar man Aat. Twee keer trombose in haar linkerbeen en Factor V Leiden hielden haar daarna ook niet tegen. Een aneurysma inmiddels wel.
De lijst met lange reizen die Anita Dijk-Joustra maakte met haar man is lang; van de Verenigde Staten en Canada tot aan Indonesië en Nieuw-Zeeland. Acht, misschien zelfs negen keer, bezochten ze een vriendin op Aruba. Nooit stond ze stil bij het risico op trombose tijdens een lange vlucht, tot ze in 2009 meteen na aankomst op Aruba last van haar linkerbeen kreeg. ‘Het ging altijd goed, dus dan ben je totaal niet bewust van het risico.’
Elke reis maakte Anita aantekeningen; in een boekje of, zoals in 2009, in een agenda. Die ligt nu, zestien jaar later, naast haar op de bank. Al bladerend leest ze een paar aantekeningen voor, beginnend met de pijn in haar been na een vlucht van negen uur. De volgende ochtend belde ze de dokter en kreeg ibuprofen voorgeschreven. Dat hielp enigszins tegen de pijn, en samen met Aat maakte ze zelfs nog een helikoptervlucht. ‘Op de vierde dag had ik nog steeds last van mijn been, dus nam ik weer contact met de dokter op. Het leek hem verstandig bloed te laten prikken. Voor de zekerheid. In het ziekenhuis dachten ze ook niet meteen aan trombose. Toch bleek uit de bloedwaarden en een echo dat ik een bloedpropje in mijn been had.’
Anita kreeg Sintrom voorgeschreven en het dwingende advies om bij terugkomst in Nederland ook naar de huisarts te gaan. ‘Het naar huis vliegen vond ik spannend,’ vertelt ze zelf verder. ‘Ik had alleen die Sintrommetjes, terwijl ik nog trombose had. Op Schiphol zei ik tegen een stewardess dat ik blij was dat we weer op de grond stonden. Zij zei meteen dat ik dat op Aruba kenbaar had moeten maken dat ik trombose had, dan had ik een stoel gekregen met meer beenruimte. Daar hadden we zelf helemaal niet aan gedacht.’
Tweede trombose
In Nederland kreeg Anita acenocoumarol, waarmee ze na een halfjaar mocht stoppen. Daarna droeg ze tijdens het vliegen preventief compressiesokken. Toch kreeg ze in 2012 voor de tweede keer trombose, in hetzelfde been. Dit keer na een relatief korte vlucht naar Turkije. ‘We stapten na de vlucht wel meteen op een boot, waar je toch ook vooral zit. Mijn been werd niet dik, glom niet, werd niet rood. Ik herkende vooral de pijn van de eerste keer en wist daardoor dat het niet goed was.’
Pas terug in Nederland ging ze naar de huisarts. Aangezien het de tweede keer was, werd ze doorverwezen naar de internist. Die had minder goed nieuws en een beetje goed nieuws: ‘Het minder goede nieuws was dat ik de erfelijke aandoening Factor V Leiden heb, waardoor ik een verhoogd risico loop op trombose. Het beetje goede nieuws was dat ik de mildere heterozygote vorm heb.’
Haar dochters lieten zich ook testen. Haar jongste dochter heeft de erfelijke aandoening niet, haar oudste dochter wel. ‘Mijn jongste dochter had wel toen ze jonger was trombocytose en heeft zes jaar interferon moeten spuiten. Het was er ineens, en het was na die zes jaar ook zo weer weg. Het menselijke lichaam blijft bijzonder. Misschien dat mijn moeder ook wel Factor V Leiden had, al is er bij haar nooit onderzoek naar gedaan. Ik herinner me dat de prikdienst elke twee weken langskwam en dat ze Sintrom moest nemen.’
Aneurysma
Factor V Leiden weerhield Anita ook na haar tweede trombosebeen niet van in het vliegtuig te stappen. Zo vloog ze amper een jaar na die vakantie in Turkije naar Canada. ‘Speciaal voor deze reis had ik aan de internist gevraagd of ik de acenocoumarol wat langer mocht nemen. Dat voelde voor mij toch veiliger dan vlak voor vertrek Fraxiparine te spuiten. Die spuitjes heb ik daarna wel steeds genomen.’
Tot ze in 2017 een aneurysma bleek te hebben in haar buik, waaraan ze uiteindelijk in 2023 geopereerd werd. ‘Het aneurysma was in het begin 3,2 centimeter, maar pas vanaf vijf centimeter was een operatie mogelijk. Ik heb dus een tijd met dat bommetje in mijn buik geleefd. In 2023 was het aneurysma 5,2 cm.’
Een direct verband met Factor V Leiden is er niet. ‘Mijn arts zei wel dat ik iets met mijn aderen had. Sinds die operatie slik ik vijf verschillende pillen, waaronder antistollingsmedicatie.’
‘Het voelt voor mij alsof ik in mijn bonusjaren zit,’ stelt ze. ‘Vooral vanwege dat aneurysma. Gelukkig heb ik van de trombose geen restklachten, al draag ik wel een steunkous. Vliegen hebben we al een tijdje niet meer gedaan. Aat en ik genieten. Van ons gezin, en van mooie reizen dichter bij huis – vooral naar Frankrijk en Engeland. En Nederland zelf heeft ook veel moois te bieden.’
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
Deel uw verhaal met ons!
Wij zijn het hele jaar op zoek naar mensen die bereid zijn hun ervaring met trombose te delen. We gebruiken deze verhalen voor ons magazine, de digitale nieuwsbrief, website en sociale media. We hebben nu een eenvoudig formulier gemaakt om het delen van uw verhaal zo gemakkelijk mogelijk te maken. U kunt u hier aanmelden.
