1 november 2022

Elisheva kreeg een sinustrombose met twee hersenbloedingen

Elisheva Boumans (55) kreeg in 2011 een sinustrombose met twee hersenbloedingen; een grote links en een kleine rechts. Ze moest opnieuw leren lopen, praten, lezen en schrijven. Eindeloos oefende ze om weer te leren spellen, maar nu schrijft ze mooie, openhartige verhalen over haar proces.

Elisheva Boumans hoopte dat ze na haar sinustrombose haar carrière als jurist weer kon oppakken. Eerst leek het te lukken, maar na een burn-out en een zware epileptische aanval moest ze die droom loslaten. Sinds 2015 schrijft ze blogs over haar leven na de sinustrombose: “Al bereik ik maar één jonge vrouw die zich hierdoor meer begrepen voelt. Het is een relatief zeldzame ziekte. Voor mij was er destijds nauwelijks informatie en geen lotgenotencontact. Schrijven werkt therapeutisch.”

Alles opnieuw leren
“Na het infarct kon ik niets meer. Ik heb ergo- en fysiotherapie gehad en met mijn logopedist oefende ik eindeloos klanken. Typen was eerst onmogelijk. Het toetsenbord? Abacadabra. Ik dacht écht dat ze de letters hadden omgewisseld.

Schrijven en lezen gaat nu goed. Ik was altijd al talig, dus dat hielp misschien. Cijfers waren daarvoor ook al zozo en dat is nu nog minder, haha. Ik weet precies wat ik zie, maar als ik het hardop moet zeggen, is het soms lastig. Neem bijvoorbeeld ‘zesenzeventig’, ik begin met de zeven omdat ik die als eerste zie.

Bij een sinustrombose kan het herstel lang doorgaan. Volgens mij maak ik nog steeds stapjes vooruit. Bloggen, uren lezen, wandelen… Ik kan nu zoveel. Vermoeidheid is het grootste restverschijnsel. Vroeger combineerde ik werk, een opleiding, een druk sociaal leven, sporten en reizen. Nu doe ik alles in kleine brokjes. Mijn hersenen zijn een computer uit de jaren ’80, een upgrade is helaas niet mogelijk.

Mijn partner zegt dat ik liever ben geworden, haha. We zijn al dertig jaar samen. Natuurlijk was het voor hem ook lastig. ‘Hersenletsel heb je niet alleen’, zeggen ze weleens. Dat is gedeeltelijk waar, maar ik kan er niet van weglopen als ik er een dag geen zin in heb. Hij wel.”

De anticonceptiepil
“Ik slikte al jong de Diane-35-pil, vanwege acne en een onregelmatige cyclus. Zo’n elf jaar geleden kreeg ik voor het eerst een waarschuwing. Een assistent in mijn apotheek zei: ‘Mevrouw, deze pil is echt zwaar en heeft ook nadelen’. Ik nam me voor direct na de vakantie een afspraak met de huisarts te maken. Nog voor het daarvan kwam, kreeg ik de sinustrombose. Gelukkig kan ik het nog navertellen.

Ik ben een voorstander van de anticonceptiepil, maar de huisarts moet goed doorvragen. Komt trombose in je familie voor? Ging het bij je moeder allemaal goed? Rook je? Heb je overgewicht? Ook vrouwen in de overgang slikken soms te makkelijk de pil door, terwijl er veiligere opties zijn. Trombose is een sluipmoordenaar. Een herseninfarct is natuurlijk heel heftig, maar onderschat ook de impact van bijvoorbeeld een trombosebeen of arm niet. Je moet er niet te makkelijk over denken.”

Niet maakbaar
“Mijn verhaal deel ik graag, maar ik bén niet mijn hersenletsel. Ik ben Elisheva én ik heb toevallig hersenletsel. Ik hou van schrijven, lezen, kunst en tuinieren. Als ik op social media iets plaats over mijn ziekte, krijg ik veel meer likes dan als ik in een mooi museum ben geweest. Dat kan verslavend werken, maar daar trap ik niet in. Ik ben geen slachtoffer en besef dat het leven niet maakbaar is. Dat ik gezond en sportief was, heeft misschien geholpen bij mijn herstel, maar ik heb ook gewoon geluk gehad. Zelfs een positieve mindset is deels gewoon mazzel.

Wat ik iedereen aanraad: vraag hulp als het niet gaat. Zie het als een teken van kracht. Door de drie revalidatietrajecten ben ik sterker geworden en ben ik minder met mijn ziekte bezig. Ik geniet echt van het leven.”

De site van Elisheva: www.elishevaboumans.nl
Elisheva blogt ook op de site van de Hersenstichting