4 december 2025
Marije kreeg kuitvenetrombose na een enkelbreuk
‘Mijn kuit deed meer pijn dan mijn enkelbreuk.’
Marije Marbus (47) brak haar enkel tijdens een spinningles. Wat begon als een blessure, eindigde in een kuitvenetrombose van 17,5 cm. “Door mijn medische achtergrond weet ik hoe gevaarlijk trombose kan zijn. Dat besef zorgde voor angst.”
Sportief
“In september 2024 kreeg ik een kuitvenetrombose van 17,5 cm. Dat was enorm schrikken. Ik ben altijd redelijk sportief geweest. Ik ging gemiddeld twee tot drie keer per week naar de sportschool en deed mee aan verschillende groepslessen.
Vorig jaar deed ik een spinningles, een indoor fietstraining op een speciale fiets onder begeleiding van een instructeur. Tijdens het klimmen, waarbij je staand fietst en je voeten vastzitten in riempjes aan de pedalen, ging het mis. Ik zakte door mijn enkel en het wiel schoot door, waardoor mijn voet de verkeerde kant opsloeg.
Ik hoopte dat de blessure mee zou vallen, maar de pijn werd snel erger. Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan, die me doorverwees naar het ziekenhuis voor een röntgenfoto. Daaruit bleek dat mijn enkel gebroken was. Vervolgens belandde ik op de spoedeisende hulp en werd mijn onderbeen in het gips gezet.”
Geen antistolling
“Voor het herstel van de breuk mocht ik mijn been niet belasten. Het eerste waar ik aan dacht, was antistolling. Als verpleegkundige weet ik dat bij gips en een breuk vaak antistolling wordt voorgeschreven om trombose te voorkomen. Ik heb die spuitjes zelf vaak uitgedeeld of toegediend.
Toen ik ernaar vroeg, kreeg ik te horen dat ik volgens het protocol geen antistolling hoefde te gebruiken. Ondanks dat ik de anticonceptiepil slikte. Ik had geen overgewicht, ik rookte niet en ik was niet familiair belast. Ik kreeg het advies om mijn tenen te bewegen en mijn knie regelmatig te buigen. Ik dacht dat het wel los zou lopen.
Maar na een paar dagen kreeg ik pijn in mijn kuit, vooral als ik mijn been liet hangen. Het voelde als een zweepslag. Die had ik eerder gehad, dus ik herkende de pijn. Geen moment dacht ik aan trombose. Omdat ik een paar dagen later een afspraak had om het gips te wisselen, besloot ik het dan pas te melden.
Tegen die tijd waren de klachten alleen maar erger geworden. Sterker nog, mijn kuit deed meer pijn dan mijn enkelbreuk. Er werd een echo gemaakt. Aan de buitenkant was niets te zien: geen roodheid, geen zwelling. Daarom schrok ik van de uitslag: kuitvenetrombose en ook nog een flinke.”
Behandeling
“De echo verklaarde eindelijk mijn pijnklachten. Ik werd doorgestuurd naar de poli Interne Geneeskunde en kreeg voor drie maanden antistollingsmedicatie (Apixaban). Omdat mijn enkel nog steeds gebroken was, werd er besloten om het gips nog vijf weken te laten zitten. Door mijn medische achtergrond weet ik hoe gevaarlijk trombose kan zijn. Dat besef zorgde voor angst en die bleef nog wel even aanhouden.
Toen het gips eraf ging, kreeg ik een steunkous. Bewegen was in het begin moeizaam door de breuk, terwijl dit juist belangrijk is bij trombose. Na drie maanden ging ik op controle om het stoppen van de antistollingsmedicatie en anticonceptiepil te bespreken, want de anticonceptiepil was geen optie meer.
Het stoppen met de antistollingsmedicatie vond ik spannend. Wat als het terugkomt? Of als het stolsel niet goed weg is? Nu, een jaar later, draag ik nog steeds een steunkous en heb ik regelmatig klachten aan mijn kuit. Ik probeer minimaal 8.000 stappen per dag te zetten. Het dragen van een steunkous, vooral in de zomer, was wennen, maar ik kan nog niet zonder. Hopelijk komt er een dag dat ik klachtenvrij ben.
Laatst ben ik voor het eerst weer gaan vliegen. Spannend, maar met oefeningen en korte wandelingen tijdens de vlucht ging het goed. Veel mensen weten niet wat voor impact trombose kan hebben op je fysieke, maar zeker ook op je mentale gesteldheid. En dat is logisch als je er niet mee te maken hebt.
Door mijn verhaal te delen hoop ik meer bekendheid creëren rondom trombose. Ik ben blij met het werk van de Trombosestichting, dat veel kan betekenen voor mensen met deze aandoening. Daarom ben ik ook donateur geworden.”
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
Deel uw verhaal met ons!
Wij zijn het hele jaar op zoek naar mensen die bereid zijn hun ervaring met trombose te delen. We gebruiken deze verhalen voor ons magazine, de digitale nieuwsbrief, website en sociale media. We hebben nu een eenvoudig formulier gemaakt om het delen van uw verhaal zo gemakkelijk mogelijk te maken. U kunt u hier aanmelden.
