15 juli 2020

Gesprek in de LAURA-fauteuil: Talitha (26) moest haar voetbaldroom opgeven

Talitha den Butter (26) kreeg in 2013 een trombosebeen. Ze moest haar voetbaldroom opgeven, maar merkt ook dat ze nóg meer van haar leven geniet.

“Ik deel heel graag mijn verhaal, omdat je niet vaak leest over jonge mensen met trombose. Het begon bij mij vanaf mijn twaalfde. Ik ben geboren in Taiwan, waar ik te vondeling ben gelegd. Mijn Nederlandse ouders hebben mij als heel kleine baby naar Nederland gehaald. Ik heb 3 maanden in de couveuse gelegen. Op latere leeftijd is uit diverse onderzoeken gebleken dat mijn aderen enorm zijn beschadigd door het verkeerd aanleggen van de infusen. Hierdoor is trombose ontstaan.”

Voetbal
“Van jongs af aan had ik een passie: voetbal. Ik trainde vier keer per week en we speelden op zaterdag altijd tegen jongens uit de derde klasse. Na een zware training kreeg ik last van een heel zwaar en tintelend been. Mijn been werd dik en ik kon niet normaal lopen. Mijn ouders belden de huisarts en gelukkig werd de diagnose snel gesteld: een trombose. Sindsdien moet ik steunkousen dragen en zware bloedverdunners slikken. De oudere mensen die bij de trombosedienst kwamen, begrepen niet wat ik daar kwam doen. Gelukkig heb ik sinds twee jaar een zelfmeetapparaat.”

Zorgeloos
“Ik was altijd heel zorgeloos, maar dat is veranderd. Ik moest dingen afschrijven, zoals voetbal. Nu zwem en wandel ik, maar het was echt een omslag van teamsport naar solo. En je kunt niet alles wat je leeftijdsgenoten gedachteloos doen. Korte rokjes en de zomer, dat is allemaal heel leuk, maar voor mensen met trombose is het echt anders. Mijn ouders vragen bijna dagelijks hoe het gaat. Het is fijn om te weten dat ze altijd voor me klaarstaan.”

Gangpadwereldreis
“Mijn kijk op de wereld is veranderd. Ik geniet van alles wat wél kan en vind niets vanzelfsprekend. Mijn vriend is heel sterk en dat zorgt ook voor positiviteit. Nadat ik hem had ontmoet, heb ik vrij snel verteld wat er met me aan de hand is. Hij is net als ik heel nuchter, al noemt hij me wel een ‘speciaal geval’. Als we naar een festival gaan waar we de hele dag staan, dan heb ik nog twee dagen last van kramp, steken en pijn.

We richten ons zo min mogelijk op de beperkingen. We hebben een fantastische reis naar Vietnam gemaakt en we gaan binnenkort samenwonen. Zodra het weer kan, willen we nog veel meer van de wereld zien. Alleen dit keer boek ik wel een gangpadplaats voor loopmomentjes, haha.”

Ook praten in de LAURA-fauteuil?

Laura was 17 toen ze overleed door een longembolie. Haar droom? Iets teweeg brengen met haar designs. Haar ouders en medestudenten brachten daarom postuum de LAURA-fauteuil uit, naar haar ontwerp.

In elk magazine vertelt iemand in de stoel over leven met trombose en antistollingsmiddelen. Wilt u een keer geïnterviewd worden? Mail tsn@trombosestichting.nl met als onderwerp ‘LAURA-fauteuil’.