28 september 2023
Tatiana kreeg twee hartinfarcten door de pil
Tatiana Bloemendaal (48) kreeg na jarenlang pilgebruik stolsels in haar hart en in haar benen. Haar linkerbeen kreeg daardoor te lang geen zuurstof.
“Het begon in de zomer. Mijn bovenbeen viel ineens uit. Uit bloedonderzoek bleek dat ik een tekort aan vitamine B12 had. De huisarts gaf een recept en dacht dat het na twee, drie weken over zou zijn. Mijn onderbuikgevoel zei iets anders. Toen er niets veranderde, opperde ik: ‘Ik rook, dus zou het aan mijn vaten kunnen liggen?’ Ik kreeg een vaatmeting. Daaruit bleek dat mijn rechterbeen slecht doorbloed was. De vaatchirurg had twee maanden daarna een plekje.
Twijfel
Ongeveer een week later kreeg ik pijn in mijn linkervoet. De huisarts dacht dat het niet aan de vaten lag, want uit de meting kwamen juist problemen in het réchterbeen. Ik kreeg een verwijzing naar de reumatoloog. Die gaf me prednison, maar ze twijfelde al wel: ‘Als dit binnen vijf dagen niet helpt, kom je direct terug.’ Dat deed ik. Zij en haar collega zagen dat het een vaatprobleem was en stuurden me direct door naar de eerste hulp. Waarschijnlijk is mijn linkerbeen in de korte tijd tussen de vaatmeting en mijn bezoek aan de huisarts vol gaan zitten.
Bloedprop
Bij de ct-scan zagen ze een bloedprop bij mijn hart. Er zaten ook stolsels in mijn benen. Ze hebben er alles aan gedaan om mijn been te redden. Na een operatie in het AMC was er wat hoop. Ik had een zwarte teen en voet, maar er stroomde wat bloed doorheen. Ik werd naar huis gestuurd. Twee of drie keer per dag kwam de thuiszorg de wonden verzorgen. Uiteindelijk was de pijn niet meer te doen. In januari hebben we ervoor gekozen om het te amputeren. De vaatchirurg zei later dat het een goede keuze was. Het been was eigenlijk helemaal dood en er was een infectie met gangreen.
Funeste combinatie
Ik ben inmiddels helemaal binnenstebuiten gekeerd. Ik heb vanaf een jaar of vijftien, zestien veel gerookt en de pil geslikt. Die combinatie is waarschijnlijk funest geweest. Wat ik echt iedereen zou aanraden: stop met roken. Niet makkelijk, maar doe het. En ga bewust om met de pil. Toen ik puber was, kreeg ik de pil gewoon uitgereikt. Daar kreeg ik verder geen waarschuwingen of controles bij. Pas toen ik veertig was, las ik wel eens wat over trombose en de pil. Dan dacht ik: dat overkomt mij niet. De pil heeft ook gewoon veel voordelen. Ik was bijvoorbeeld heel onregelmatig ongesteld. Met de pil wist ik waar ik aan toe was. En mijn jeugdpuistjes verdwenen als sneeuw voor de zon: perfect natuurlijk. Bovendien word je niet zwanger. Als je er dan ook nog helemaal geen last van hebt, ga je toch niet zomaar stoppen?
Achteraf vind ik het lastig. Waarom heb ik niet bewuster nagedacht? Dat is voor mij ook mijn reden om mijn verhaal te delen. Het is echt niet zo dat iedereen moet stoppen met de pil. Die voorkomt zwangerschappen. Maar: denk na over je keuzes. Welke opties zijn er? Welke risico’s zijn er?
Nooit ziek
De impact is enorm als je trombose te laat ontdekt. Ik ben hiervoor nooit een dag ziek geweest in mijn leven. Nooit. Ik werkte 40 uur en had een fijn sociaal leven. Dat was in één keer allemaal weg. En mijn rechterbeen is ook aangetast. Shoppen zit er niet meer in en als ik een dagje uit ga, is het in een rolstoel. Ik doe nu looptraining, omdat dit de enige manier is om nieuwe vaten aan te maken. Vliegen durf ik niet goed meer, want dan is er risico op trombose. En ik moet altijd rekening houden met mijn medicatie. ‘Bloedverdunners zijn mijn levenselixer’, zeg ik weleens. Toen ik moest wisselen van medicijn, kreeg ik al snel een armtrombose. Het is niet duidelijk wat precies de oorzaak was, maar voor mijn gevoel had het ermee te maken. Gelukkig heb ik nu helemaal geen last meer van mijn arm, maar ik ben wel blij dat ik mijn oude medicijnen weer heb.
Prothese
Mensen denken soms dat het vooral naar is om een prothese te hebben. Zo voel ik dat niet. Ik heb zoveel pijn aan mijn been gehad. En ook na de amputatie kon ik lang geen kant op, omdat ik een infectie kreeg in de amputatiewond en vier maanden naar een verpleeghuis moest. De dag dat ik de prothese kreeg, voelde het goed. Ik had weer een been. Nu, vier jaar later, ben ik nog steeds aan het revalideren. Sinds kort heb ik weer werk, op een woonzorgpark voor mensen met een beperking. Ook ga ik waarschijnlijk een dag in de week terug naar school. Het is fijn om weer nieuwe dingen te kunnen aanpakken.”
Met uw gift maakt u een groot verschil!
Draag ook bij aan een toekomst zonder trombose. Steun onderzoek naar een betere behandeling van trombose en betere medicijnen om trombose te behandelen en te voorkomen.
Stop de prop. Stop trombose.
